ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ၿပန္တာ ခရီးထြက္တာက ၁၂ရက္ တရားစခန္း၀င္တာက ၁၅ရက္နဲ႕ ကၽြန္မရန္ကုန္မွာ တစ္ပတ္ၿပည့္ေအာင္ေတာင္ မေနခဲ့ရ ..။ ေဖေဖ ေမေမတို႔ေတာင္ ကၽြန္မနဲ႕ ခရီးအတူတူသြားတာမို႔ ေတြ႕ၿဖစ္တာလို႔ေတာင္ ေၿပာရမလို ၿဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အပ်င္းၾကီးတဲ့ ကၽြန္မက ဒီမွာဆိုရင္ ဘုရားေတာင္ မွန္မွန္မရွိခိုးၿဖစ္တာဆိုေတာ့ ... ေဖေဖ ေမေမတို႕လည္း စိတ္တုိင္းက် ... ကၽြန္မအတြက္လည္း ကုသိုလ္ရ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ရပါးရမယ့္ အခ်ိန္ေတြထဲက ဖဲ့ၿပီး တရားစခန္း၀င္ခဲ့ရတာကို ေတြးမိတုိင္းေက်နပ္မိတယ္....။ ၿပီးေတာ့... အဲ့ဒီ ၁၅ရက္အတြင္းမွာ ေမြးေန႔ေရာ ေမြးရက္ေရာတိုက္တာေၾကာင့္ ေယာဂီေတြနဲ႕ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္ရလို႔ ပိုလို႔ၾကည္ႏူးခဲ့ရေသးတယ္...။ ခဏခဏ Depression ရတတ္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ဒီတစ္ခါတရားထိုင္ခဲ့ရတာ .. ေနတတ္ေအာင္ ေနနည္းေလးတစ္ခုရလိုက္သလိုပါပဲ...။
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမရဲ႕ ေက်းဇူးက ကၽြန္မအေပၚတကယ္ၾကီးမားလွတယ္...။ ေမြးေက်းဇူး ေကၽြးေက်းဇူးေတြတင္မကပဲ သံသရာအတြက္ပါ တရားမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတြေရာ.... တကယ့္ကိုၾကီးမားပါတယ္။ ကၽြန္မ ၂တန္း ၃တန္းေလာက္ကတည္းက ေဖေဖက အာနာပါန ၀င္ေလထြက္ေလမွတ္တာေလးကို အက်င့္လုပ္ေပးခဲ့တယ္...။ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ ပါဠိေတြ အနက္ေတြနဲ႔ မသိခဲ့ရေပမဲ့ ၀ိပသနာရဲ႕ အေၿခခံ အာနာပါနကိုေတာ့ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကတည္းက ယဥ္ပါးခဲ့ရတယ္...။
ေနာက္ ကၽြန္မေက်းဇူးတင္ရမယ့္သူကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ၈တန္းႏွစ္က အတန္းပိုင္ဆရာမ.. တီခ်ယ္ေဒၚေအးၿမင့္စိန္ပါ... ဆရာမက ကၽြန္မတို႔ကို မနက္ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းတီးၿပီးလို႔ ကမၻာမေၾကဆိုၿပီးတာနဲ႔ ၅မိနစ္ေလာက္ မ်က္စိေလးမွိတ္ၿပီး ၀င္ေလထြက္ေလကို မွတ္ခိုင္းခဲ့တယ္..။ ဘာသာၿခားေတြကိုေတာ့ ဆရာမက အတင္းမတိုက္တြန္းပါဘူး... စမ္းၾကည့္ခ်င္ရင္ စမ္းၾကည့္ႏိုင္သလို .... မလုပ္ခ်င္ရင္လဲ အဲဒီ၅မိနစ္ကို ခဏၿငိမ္သက္ေနေပးဖို႕ပဲ ေတာင္းဆိုတယ္....။ ကၽြန္မတို႔စိတ္ကေလးေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ေနတတ္ဖို႔ အေလ့အက်င့္လုပ္ေပးတဲ့ ဆရာမကိုယ္တိုင္ကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္... ဆရာမကိုၾကည့္လိုက္ရင္ အၿမဲၿပံဳးေနၿပီး.. ဆရာမမ်က္ႏွာမွာ ေလာဘ ေဒါသေတြကင္းတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကို ၿမင္ေနရပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ အပ်င္းၾကီးမႈေၾကာင့္ ဆရာမလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အက်င့္ေလးကို ေနာက္ႏွစ္ေတြအထိ သယ္မသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး...။
တရားစခန္းဆိုတာကို လူၾကီးေတြ နဲ႔ပဲဆိုင္တယ္လို႔ တရားေသၿမင္ထားတဲ့ ကၽြန္မ.... ဆရာမေက်းဇူးေၾကာင့္ ၈တန္းႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ပထမဆံုးတရားစခန္းကို၀င္ဖူးခဲ့တယ္..။ ဆရာၾကီး ဦးဂိုအင္ကာရ႕ဲ ဓမၼေဇာတိရိပ္သာမွာပါ...။ တၿခားစာသင္ခန္းက ကၽြန္မနဲ႕ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူတူ ၃ရက္စခန္း၀င္ခဲ့တယ္...။ ကေလးရိပ္သာဆိုပါေတာ့..။ လူၾကီးေတြဆိုရင္ေတာ့ ၀စီပိတ္နဲ႔ေနရေပမဲ့ ကၽြန္မတုိ႔က ကေလးဆိုေတာ့ တရားထိုင္ခိ်န္ကလြဲလို႕ စကားေၿပာခ်င္တိုင္းေၿပာ အေဆာင္ထဲမွာဆို မိန္းကေလးေတြခ်ည္းပဲ၀ိုင္းဖြဲ႔ၿပီး သူခိုးဖမ္းတမ္းတို႔ ပါဆယ္ဂိမ္းတို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးကစားခဲ့ၾကတယ္...။ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရိပ္သာ၀င္ အေတြ႕အၾကံဳေပါ့...။ ေနာက္ပိုင္း အသက္ၾကီးလာေတာ့ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို တရားစခန္းေတြ၀င္ခဲ့ေပမဲ့ ၁၀ရက္စခန္းေလာက္ပဲ၀င္ၿဖစ္ခဲ့တယ္....။ ကိုယ္က တရားမွတ္တာေလး အလ်င္မီမလိုေလးၿဖစ္လိုက္ ၁၀ရက္ၿပည့္ခါနီးၿပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးကၾကီးစိုးသြားလိုက္နဲ႔ ၁၀ရက္လဲၿပည့္ေရာ ငါ ၁၀ရက္ၿပည့္ေအာင္၀င္ႏိုင္တယ္... ငါတယ္ဟုတ္ပါလားဆိုၿပီး... မာန္ကေလးတက္ၿပီး အိမ္ၿပန္ေရာက္လာတယ္..။ ၿပီးေတာ့ တရားလဲဆက္မထိုင္ၿဖစ္ ဒံုရင္းပဲ... ေၾသာ္ ကုသိုလ္ရမွာ ေၾကာက္ပံုမ်ားေၿပာပါတယ္....
တရားစခန္း၀င္တာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မွတ္မွတ္ရရၿဖစ္စရာတစ္ခုက ကၽြန္မပထမဆံုး လူၾကီးတရားစခန္းစ၀င္တဲ့ အေခါက္ကေပါ့..။ ကိုးတန္းေၿဖၿပီးကာစ အေဖာ္ေကာင္းလို႔ တရားစခန္း၀င္ၿဖစ္ၾကတယ္...။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ညိဳ (ခုေတာ့အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ)၊ မိရွပ္ (သူက ပိုရာထူးၾကီးတယ္ သားရဲ႕ေမေမၿဖစ္ေနၿပီ)၊ မိေတး ၊ မိေတး ရဲ႕ ညီမေလးနဲ႔ ကၽြန္မ..စုစုေပါင္း ၅ေယာက္...။ ေနရတာက တခန္းထဲ..။ ဧပရယ္ဆိုေတာ့ လူကလည္းမ်ားတာကိုး... က်န္တာလူၾကီးေတြၾကီးပဲ.. ကၽြန္မတို႔ငါးေယာက္ကအငယ္ဆံုး..... အားလံုးထဲမွာ မိေတးရယ္ ကၽြန္မရယ္က အအိပ္တအားမက္တယ္... မနက္ ၃နာရီ ေလာက္ထရေတာ့ ညေစာေစာအိပ္ေလ့မရွိတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာ.. ကၽြန္မက ႏႈိးလိုက္ရင္ထေပမဲ့ ေတးက သူ႕ကိုႏႈိးရင္ ေငါက္ကနဲထထိုင္တယ္... ကၽြန္မတို႔က ေၾသာ္သူႏိုးၿပီေပါ့ဆိုၿပီး ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၾက.... အားလံုးၿပီးလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတးက ခုနကထိုင္ရက္ၾကီးအတိုင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေၿခေထာက္ၾကီးဆန္႕လုိ႕... မႏိုးႏိုးေအာင္ မ်က္ႏွာကိုေရနဲ႕ေတာက္ ဘာညာလုပ္ရတာေပါ့...။ သူႏိုးသြားရင္ေတာ့ ေအးေဆးၾကည္လင္လို႔ပဲ..။
၃း၃၀ေလာက္ ကၽြန္မတို႔ ပထမဆံုးတရားစထိုင္ၾကတယ္... ၄း၃၀ေလာက္ၾကေတာ့ တရားၿဖဳတ္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းသီလေပးတာကိုယူ ၿပီးေတာ့ အမွ်ေ၀.... အဲဒီအထိေအးေဆး ... အမွ်ေ၀ၿပီးလို႔ သံုးၾကိမ္ေၿမာက္ ဦးခ်လိုက္တဲ့ အခိ်န္ ကၽြန္မၿပန္ထမလာေတာ့ဘူး.... သူငယ္ခ်င္းေတြကပထမေတာ့ ေစာင့္ေနတာေပါ့.. ကၽြန္မအာရံုေတြ ၀င္စားေနတယ္ေပါ့.. သူတို႔လည္းဗိုက္ကဆာေပမဲ့ ကုသိုလ္ေရးပဲေလဆိုၿပီး သည္းခံေနတာေနမွာေပ့ါ.. နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ဓမၼာရံုထဲမွာလဲ လူကကုန္သေလာက္ရွိေနၿပီ မသကၤာလဲၿဖစ္လာေတာ့မွ ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့..သူတို႔ ေလသြားတယ္.... ကၽြန္မက ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလ.... ထိၿခင္းငါးပါးဦးခ်တဲ့ပံုစံနဲ႕ ကုန္းကုန္းၾကီး...
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ၿပတ္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ... တခါတခါေတာ့လဲ သူတို႔နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားခဲ့တာေတြ... က်ဴရွင္မွာ စာမသင္ခ်င္လို႔ ဆရာမကို စြယ္ေတာ္ဘုရားကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းၿပီး အခ်ိန္ၿဖဳန္းခဲ့တာေတြ... အကုန္လံုးတေနရာမွာပုန္းေနၾကၿပီး ကၽြန္မနဲ႔ေတး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆရာမကို အကုန္ၿပန္သြားၿပီ လို႕ညာေၿပာခဲ့ေတြ (စာမသင္ခ်င္လို႔ေလ)... ညေနက်ေတာ့ ဆရာမက အိမ္ေတြအကုန္လံုးကို ဖုန္းဆက္ၿပီးတိုင္ထားေတာ့ လူၾကီးေတြရဲ႕ အဖ်င္ခံခဲ့ရတာေတြ... အမ်ားၾကီးပဲ အမွတ္တရေတြက.. အဲဒါေတြေတြးမိရင္ သူတို႔ကိုသတိရမိတယ္.... တကယ္
1 comment:
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားစခန္း၀င္ဖူးတယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးဘူး၊
ကိုယ္ဆို လံုး၀မ၀င္ဖူးတာပဲ။
Post a Comment