Tuesday, March 31, 2009

ကၽြန္မရ႕ဲ ၿမန္မာၿပည္ခရီးစဥ္ (မႏၱေလး၊အင္း၀) (၅)

ေနာက္တစ္ေန႔ ပုဂံကေန မနက္ေစာေစာ မႏၱေလး ကို ပုဂံ-ၿမင္းၿခံလမ္းကေနလာခဲ့ၾကတယ္... ကားသမားဦးေလးၾကီးက ဒီလမ္းက လမ္းေကာင္းေပမဲ့ ကတၱရာမခင္းရေသးေတာ့ ဖုန္ထူလိမ့္မယ္ ဆိုၿပီး ဟိုင္းလပ္စ္ေနာက္ခန္းမွာထိုင္မယ့္ ကၽြန္မရယ္၊ ကၽြန္မညီမေလးရယ္၊ ဇာမဏီရယ္အတြက္. . ေဆးခန္းေတြမွာသံုးတဲ့ တခါသံုးmaskေတြနဲ႔.. အိပ္ရာခင္းသံုးထည္ယူလာေပးတယ္... ကၽြန္မတို႔က ေတာ္ရံုတန္ရံုဖုန္ေလာက္ကေတာ့ မလိခတို႕က အေပ်ာ့ေပါ့လို႔ေၾကြးေၾကာ္ရင္း... ပုဂံကအထြက္မွာ... လမ္းေဘးက ထန္းေတာေတြ ေနၾကာခင္းေတြကို ဓာတ္ပံုေတြလွမ္းရိုက္ရင္းနဲ႔ေပါ့..... ေနာက္ဆယ္မိုင္သာသာေလာက္လဲေမာင္းၿပီးေရာ... အလားလား.. ဖုန္ေတြဆိုတာေလ..... နည္းတာမဟုတ္ဘူး.... mask လဲမကယ္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ၿမင္းၿခံအ၀င္ေလာက္ထိ ကၽြန္မတို႕ တကိုယ္လံုးကိုအိပ္ရာခင္းၿခံဳၿပီး အီရပ္ကမမေတြလိုလို ဘာလိုလို ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္.....

ၿမင္းၿခံက ေမာင္ရင္ေပၚေခ်ာက္ေက်ာင္း (စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးက၀ိ တရားထူးရခဲ့တဲ့ေနရာ) ကို၀င္ၿပီး ေမာင္ရင္ေပၚေခ်ာက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို ၀င္ဖူးခဲ့ၾကပါေသးတယ္.... ၿပီးေတာ့ ၿမင္းၿခံက အေဒၚအိမ္နဲ႔ ႏြားထိုးၾကီးက ဦးေလးအိမ္ ခဏ၀င္လည္ၿပီးမႏၱေလးကို ဆက္ခရီးထြက္ခဲ့တယ္.... ညေနေလးနာရီေလာက္ မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ကားေလးက မႏၱေလးဘက္ကိုခ်ိဳးရမဲ့ လမ္းဆံုကိုေရာက္လာပါၿပီ.... အဲဒီမွာ.... ကားက မႏၱေလးသို႔ဆိုတဲ့လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုထဲ၀င္လာတယ္.... ေနာက္ခန္းမွာထိုင္တဲ့ ကၽြန္မတို႕သံုးေယာက္က ဘယ္သြားၾကတာပါလိမ့္လို႔ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႕.... ၿပီးေတာ့လဲ... ဘယ္အမ်ိဳးအိမ္၀င္ဦးမလဲမသိပါဘူး (ကၽြန္မေမေမအေၾကာင္းကိုလဲသိေတာ့..) ဆိုၿပီး... ေတြးရင္းလမ္းတေလွ်ာက္ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ရင္းနဲ႔.... ပါလာတယ္.... ပထမဆံုးသတိထားမိတာက လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ကာရံထားတဲ့ အုတ္တံတိုင္းပုပုေလးေတြ.... ကၽြန္မတသက္တခါမွ မၿမင္ဘူးတဲ့လမ္းကေလးပါ...( ကၽြန္မဗဟုသုတနည္းတာလဲပါမွာေပါ့..).... အဲဒီလမ္းေလးကိုေက်ာ္လာၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ အုတ္နီနီေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕တံခါးတစ္ခု... ၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုပါလားလို႔ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္... က်ံဳးလို႔ထင္ရတဲ့ ေရစပ္စပ္ေလာက္သာက်န္ေတာ့တဲ့ ခိ်ဳင့္၀ွမ္းထဲမွာ စိုက္ထားတဲ့ အပင္စိမ္းစိမ္းေတြ.... ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ကားဆရာကလဲ လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္ထင္ပ.... ဟို၀င္ဒီထြက္နဲ႕ အဲဒီလိုအုတ္နီနီၿမိဳ႕တံခါး သံုးခုေလာက္ၿဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ကင္းေစာင့္တဲလိုလို (ကၽြန္မသိပ္မေခၚတတ္ပါဘူး..) ေမွ်ာ္စင္လိုလို လယ္ကြင္းထဲမွာ ထီးတည္းရွိေနတဲ့ အေဆာက္အအံုက ေနညိဳညိဳေအာက္မွာ.. လြမ္းေမာစရာ.... (အၿပန္လမ္းမွာ ကၽြန္မက အဲဒါ အင္း၀ေခတ္ကထင္တယ္လို႕ေၿပာေတာ့ ဇာမဏီက အဂၤလိပ္ေခတ္ကလို႔႔ထင္တယ္တဲ့... နန္းမဆန္ပဲ ဘိုနည္းနည္းဆန္ေနလို႕လို႔ သူကေၿပာေတာ့ ကၽြန္မကလဲမရဘူး အင္း၀ေခတ္ကပဲ... တကယ္ေတာ့ သူေရာကၽြန္မပါ ေသေသခ်ာခ်ာမသိၾကပါဘူး.....)

ေနာက္ဆံုးမွာ ကၽြန္မတို႔ကားေလးရပ္သြားတဲ့ေနရာမွာ ေအာက္ဆင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၀ယ္သူမရွိတဲ့ ေစ်းဆိုင္တန္းတခ်ိဳ႕.... ေဖေဖနဲ႔ေမေမ တက္သြားတဲ့ အုတ္၀ါ၀ါလမ္းကေလးကို လိုက္တက္ရင္း ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေနရာပါလိမ့္လို႕ ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္ေနတုန္း.... ေရနံဂ်ီး၀ေနတဲ့ ဖြင့့္လ်က္သား သစ္သားတံခါးတစ္ခုနားမွာေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္က `မဟာေအာင္ေၿမဘံုစံေက်ာင္းေတာ္ၾကီး´တဲ့... ဒါဆိုမယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းေပါ့ဆိုၿပီး ၀မ္းသာအားရ နဲ႕ ၀င္းထဲကို၀င္လိုက္ေတာ့... အုတ္ေက်ာင္း၀ါ၀ါၾကီးက ခန္႕ခန္႕ညားညားၾကီးဆီးၾကိဳတယ္.... ရုပ္ရွင္ေတြ ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ ၿမင္ဖူးေနၾကအတိုင္းပါပဲ... (ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေရာက္ဖူးၿခင္းပါ...) ပိုတာက .... ကၽြန္မတို႔ကိုၾကိဳတာ.. အုတ္ေက်ာင္းၾကီးတင္မကပဲ..... အုတ္ေက်ာင္းၾကီးထဲက (ဘယ္က စစ္ဂနယ္ရလို႔ မွန္းမသိ) ေၿပးထြက္လာတဲ့ ကေလး အေယာက္ ၂၀ေလာက္ပါပဲ.... အတင္းပဲလက္လိုက္ဆြဲၿပီး ရွင္းၿပမယ္ခ်ည္းလုပ္ေနတယ္... ေဖေဖက ေမးခ်င္ရာေလွ်ာက္ေမးၿပီး တၿခားကေလးေတြက ေဖေဖ့ေနာက္ပါသြားေပမဲ့... ဆိုးတာက ၁၀ႏွစ္ ၁၁ႏွစ္အရြယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္.... ကၽြန္မကဓာတ္ပံုေတြေလွ်ာက္ရိုက္ေနတုန္း ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ ဇာမဏီ့ဆီမွာ မုန္႔ဖိုးေတာင္းပါတယ္..... တၿခားကေလးေတြလို တခုခုကိုရွင္းၿပေပးမယ္ဆိုၿပီး အေပးအယူသေဘာနဲ႔ ေတာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး... သူေတာင္းစားပိုက္ဆံေတာင္းသလိုေတာင္းတာပါ... (သူတို႔ရဲ႕အၿပစ္ထက္ကို... အေၿခအေနအရပ္ရပ္ရဲ႕ ဖိအားေတြေၾကာင့္ကေလးေတြ ဒီလိုၿဖစ္လာတယ္ဆိုတာကို နားလည္သနားမိေပမဲ့.... စိတ္တိုခဲ့တာေတာ့လည္းအမွန္ပါ...).. စိတ္တိုတဲ့ၾကားထဲကရယ္စရာေကာင္းတာက... ေကာင္မေလးကပထမ ဇာမဏီ့ကို `အစ္မၾကီး..ပိုက္ဆံေပးပါ´လို႔ေတာင္းပါတယ္.... ဇာမဏီက မၾကားဟန္ေဆာင္ေတာ့... တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ `အေဒၚၾကီး ပိုက္ဆံေပးပါ´ ၿဖစ္လာတယ္.... ေနာက္ဆံုး ေကာင္မေလးကဇာမဏ့ီကို `အေမ ပိုက္ဆံေပးပါ´ဆိုတဲ့အထိၿဖစ္လာေတာ့.... ကၽြန္မတို႕ေတြအကုန္လံုး ရယ္ၾကပါေတာ့တယ္.... ဟုတ္တယ္ေလ...သူ႔အသက္ထက္နည္းနည္းထြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ညီမနဲ႔ ဇာမဏီ့ကို တခိ်ဳ႕ေတြက သူငယ္ခ်င္းလို႕ေတာင္ထင္ၾကရတဲ့အထိ ဇာမဏီကလူေကာင္ေသးၿပီးႏုပါတယ္.... အဲဒါကို အေမလို႔အေခၚခံရေတာ့ ဇာမဏီကလဲ ဖုတာေပါ့.... :) ....ၿပီးေတာ့ေကာင္မေလးအသံကလည္း တစတစပိုပိုက်ယ္လာပါတယ္.... လူေတြ စိတ္ညစ္ၿပီးနားမခံသာလာရင္ ပိုက္ဆံေပးမွာပဲဆိုၿပီး အဲဒီနည္းကိုသံုးတယ္ထင္ပါတယ္.... ဆိုးတာက... ကၽြန္မတို႕အကုန္လံုး ခဏပဲေလဆိုၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကားထဲမွာ ထားခဲ့ၾကတာပါပဲ.... အဆံုးသတ္ကေတာ့..... ေကာင္မေလးလဲပိုက္ဆံမရ ကၽြန္မတို႕လဲနားၿငီးခဲ့ရတာေပါ့...

ေနာက္အဲဒီကေနထြက္လာေတာ့... ကၽြန္မတို႔က မႏၱေလးကိုသြားေတာ့မွာပဲလို႔ ထင္ထားခဲ့ေပမဲ့... ေနလံုးနီနီနဲ႕ စပါးကြင္းစိမ္းစိမ္းတခ်ိဳ႕ကို ၿဖတ္ေက်ာ္လာၿပီး... ထန္းပင္ေတြၾကားထဲမွာကားရပ္သြားေတာ့... ၾကည့္လိုက္ေတာ့... သရက္ပင္အုပ္အုပ္ၾကားထဲက ဗားကရာေက်ာင္းတိုက္ပါ.... မစႏၵာရဲ႕ အရိပ္ကိုစဖတ္ဖူးကတည္းက အမာညိဳနဲ႔ ေပါက္က်ိဳင္းတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ field trip ထြက္ခဲ့တဲ့ ဒီဗားကရာေက်ာင္းၾကီးကို ကၽြန္မရင္းႏွီးစိတ္၀င္စားခဲ့တာ...

ခုေရာက္ၿပန္ေတာ့... ေမွာင္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းၾကီးအႏွ႔ံမေရာက္ၿဖစ္ပဲ... ေရွ႕ပိုင္းနည္းနည္းေလာက္သာ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕ရိုက္လိုက္ရသည္......သူ႕အေၾကာင္းေရးထားတာကိုေတာင္ၿပီးေအာင္ မဖတ္ၿဖစ္ပဲ ေနာက္မွဖတ္လို႕ရေအာင္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပံုပဲရိုက္ယူလာခဲ့ရသည္.....ေက်ာင္းတိုင္လံုးၾကီးေတြၾကီးတာကေတာ့ ကၽြန္မလက္နဲ႕ တစ္ဖက္စာမကပါဘူး..... ပန္းပြတ္လက္ရာတခိ်ဳ႕ကိုလည္း.... တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ လက္စြမ္းၿပ ရိုက္ယူခဲ့ပါေသးတယ္.... သြားရတဲ့လမ္းေလးေတြ ဆိုးတာကလြဲရင္ တကယ္သာယာၿပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ေနရာေလးပါ....

ၿပီးေတာ့.... မႏၱေလးကိုခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္.... ခရီးစဥ္ထဲမွာမပါပဲ မထင္မွတ္ပဲေရာက္ခဲ့ရတဲ့ေနရာေလးေတြပါ.... ေနာက္ကၽြန္မစဥ္းစားမိတာက... ဒီေနရာေလးေတြကို... ၿပဳၿပင္တာမဟုတ္ပဲ ထိန္းသိမ္းရံုပဲထိန္းသိမ္း.. ၿပီးေတာ့ လမ္းကေလးေတြ ပိုေကာင္းသြားရင္.... (ဟုတ္ကဲ့.. ဒီေလာက္ပါပဲ.... ).... ကၽြန္မကလမ္းေတြကိုေသခ်ာမသိေပမဲ့ မႏၱေလးကို ကၽြန္မတို႕ အမရပူရၿမိဳ႕ဘက္က ၀င္လာကိုေတာ့ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြက တဆင့္သိလိုက္ရတယ္.. ၿမိဳ႕ထဲကို၀င္လာတာနဲ႕ တေန႕လံုးလယ္ကြင္းေတြ ေနၾကာခင္းေတြ... သစ္ပင္ေတြ.. ထန္းေတာေတြနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ခဲ့တဲ့ ဟိုင္းလပ္စ္ေနာက္ခန္းက ကၽြန္မတို႔သံုးေယာက္ရဲ႕ကမၻာေလး... ကားသံ လူသံ ဟြန္းသံ ကားအိတ္ေဇာနံ႕ေတြနဲ႔ မြန္းက်ပ္ဆူညံသြားပါေတာ့တယ္.... ညေမွာင္ေမွာင္မွာ.. ကားေတြကပိတ္ၿပီး ေက်ာ္တက္လို႔မရပဲ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕သြားေနရတဲ့ၾကားထဲ..ကားမီးၾကီးကို လံုး၀ခ်မေပးပဲ ႏွစ္မိနစ္ၿခားတခါေလာက္ဟြန္းတီးတဲ့ ဂ်စ္ကားတစ္စီးက ကၽြန္မတို႔ကားေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မခြာပါလာေလေတာ့ ....ကၽြန္မတို႔ သံုးေယာက္မွာတလမ္းလံုး ဟိုင္းလပ္စ္ေနာက္ခန္းကို မီးထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့ ဇာတ္ခံုလိုသေဘာထား ကားဟြန္းသံကို ဆိုင္းသံဗံုသံလို႕ေအာက္ေမ့ၿပီး... ညစ္ညဴးေနတဲ့ စိတ္ကို မနည္းေၿဖေဖ်ာက္ခဲ့ရတယ္......အဲဒီလို ၄၅မိနစ္ေလာက္သည္းညည္းခံၿပီးမွ.... မႏၱေလးၿမိဳ႕လယ္က ကၽြန္မတို႔တည္းမဲ့ဟိုတယ္ကို ေရာက္လာပါတယ္..... တၿခားလူေတြပစၥည္းေတြခ်ေနတုန္း ကၽြန္မကို အခန္းဘြတ္ကင္လုပ္ထားတာ... သြားေမးၿပီး ေသာ့သြားယူေခ်ေတာ့ဆိုလို.... ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာကို ထြက္လာေတာ့ ၾကံဳရတာက.... ဖုန္ေရာင္ထၿပီး ေလတိုက္ထားလို႔ဖြာလန္ၾကဲေနတဲ့ဆံပင္.... ဒါဘာအေရာင္လဲလို႔ေမးရေလာက္ေအာင္ ကာလာေအာက္သြားတဲ့ ရွည္ေၾကာၿပီး ၀တ္လာတဲ့ အနက္ေရာင္အက်ၤီ..... ဟန္းတန္း ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီတို....ဖုန္အလိမ္းလိမ္းကပ္ေနတဲ့ ေၿခေထာက္တစ္စံု... ၿပီးေတာ့ စကၤာပူစတိုင္လ္ (အေဖေၿပာတဲ့...ေရခ်ိဳးခန္းစီး) ရာဘာဖိနပ္.... အဲဒါေတြအားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့ ရလိုက္တာက မယံုသကၤာအၾကည့္ေတြပါပဲ...(အားၾကီး ရင္နာတယ္... အဟင့္...)... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘြတ္ကင္လုပ္ထားတဲ့ေဖေဖ့နာမည္ အတင္းေၿပာ.... ေဖေဖကလည္းေရာက္လာ.... အဲဒီေတာ့မွပဲ အဆင္ေၿပသြားၿပီး ကၽြန္မတို႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ေရခိ်ဳးအနားယူအိပ္စက္စရာ ေနရာေလးရသြားပါေတာ့တယ္.....


ဆက္ရန္

ကၽြန္မရ႕ဲ ၿမန္မာၿပည္ခရီးစဥ္ (ပုဂံ) (၄)

ဟိုတစ္ပိုင္း ဒီတစ္ပိုင္းနဲ႕ အၾကာၾကီးဆြဲၿပီး ေရးသလိုၿဖစ္ေနၿပီ.. ရပ္ထားတာၾကာသြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ခရီးစဥ္ေလးၿပန္စပါမယ္.....

ကၽြန္မတို႕ စေလကအၿပန္ပုပါးေတာင္မၾကီးက ေပၚကresortမွာ ဓာတ္ပံု၀င္ရိုက္ၾကတယ္... ပုပါးရဲ႕ရာသီဥတုက ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ... ေအးေအးစိမ့္စိမ့္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေနလို႔ေကာင္းတယ္... ေတာင္မၾကီးက ရီေဆာ့တ္ကိုတက္တဲ့ကားလမ္းတေလွ်ာက္မွာလဲ ရာသီဥတုကေအးၿမၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတာပန္းနံ႔ေလးေတြကသင္းလို႔...... ရိုးရာေတြ နတ္ေတြကို သိပ္မယံုတတ္ေတာ့ ပုပါးေတာင္မၾကီးက လူအသြားမ်ားတဲ့ေတာင္ကလပ္ထက္ ကၽြန္မကိုပိုဆြဲေဆာင္ပါတယ္....

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ပုပါးေတာင္မၾကီးကို ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမ ေဖေဖနဲ႔အတူ တက္ဖူးတယ္.. ၿမန္မာၿပည္အလယ္ပိုင္းမွာ ထင္းရွႈးပင္ေပါက္တာဒီတစ္ေနရာပဲရွိတယ္ လို႔ ေဖေဖကေၿပာေတာ့ ကၽြန္မၿဖင့္၀မ္းသာအားရနဲ႔ ထင္းရွႈးရြက္ေတြခူးၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို လက္ေဆာင္ေပးဖူးတယ္.. ငါခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႕ရလာတာေနာ္... လို႔လဲၾကြားခဲ့ဖူးတယ္....

ဒီတစ္ေခါက္လဲ ကၽြန္မနဲ႔ ဇာမဏီ ပုပါးေတာင္မၾကီးကိုတက္မယ္လို႔ အားခဲခဲ့ေပမယ့္... အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတက္ၿဖစ္ခဲ့ဘူး ... ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ၿပီးပဲ စိတ္ေၿဖခဲ့ရတယ္....အဲဒီညကိုေတာ့ ပုဂံမွာၿပန္အိပ္ၾကတယ္...

ေနာက္တစ္ေန႔ေတာ့ ပုဂံၿမိဳ႕ထဲကဘုရားေတြ ေလွ်ာက္လည္ၿဖစ္ၾကတယ္..... ေလာကနႏၵာဘက္ကိုေတာ့.. မရိုးႏိုင္စြာပဲ.. ကၽြန္မထပ္ေရာက္သြားေသးတယ္... ဘုရားကိုအတက္နားမွာေရာင္းတဲ့ ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲကရတဲ႔ဲဲဲ့ ငါးေၾကာ္နဲ႔ပုစြန္ေၾကာ္ကိုၾကိဳက္သလို... ဘုရားေပၚကၿမင္ရတဲ့ ဧရာ၀တီရဲ႕ အလွကိုလဲ... တကယ့္ကိုမရိုးႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္မၿမတ္ႏိုးပါတယ္.... ဘုရားရွိရာကုန္းၿမင့္နားက ကပ္စီးသြားတဲ့ဧရာ၀တီက စိမ္းေမွာင္ေနတာပါပဲ.. ၿမစ္ညွာဖက္က သဲေသာင္ေတြနဲ႕ဧရာ၀တီကေတာ့ ေကာင္းကင္အေရာင္ဟပ္ၿပီး.. ၿပာလြင္ေနတယ္.... ဘုရားေပၚကအဆင္း.. လူေတြအမ်ားၾကီး ၿမစ္ကမ္းနားတေနရာမွာစုၿပီး ေရခ်ိဳးေနတာကိုလဲ သေဘာက်လို႔ ကၽြန္မမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါေသးတယ္....

ေနာက္မွတ္မွတ္ရရကေတာ့ ၀င္ေၾကးႏွစ္ေထာင္(ၿမန္မာေငြပါ.. :P) ေပးၿပီး မီးလာခိုက္နဲ႕ၾကံဳလို႔ ဓာတ္ေလွကားနဲ႕တက္ခဲ့ရတဲ့ နန္းၿမင့္ေမွ်ာ္စင္ပါပဲ.... ဧည့္ၾကိဳက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ကၽြန္မတို႕ကိုအေပၚကိုလိုက္ပို႔ေပးပါတယ္.... အဲဒီအေပၚကၿမင္ရတဲ့ပုဂံက ကၽြန္မတခါမွမၿမင္ဘူးတဲ့ပုဂံပါ.... ေမွ်ာ္စင္ရဲ႕ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာစလံုးက ပုဂံရဲ႕ အလွေတြနဲ႕... တကယ့္ကိုၾကည့္မ၀...... ညိဳ၀ါေရာင္ ေၿခာက္ေၿခာက္ေသြ႔ေသြ႔ ေၿမသားေပၚမွာ အပင္စိမ္းစိမ္းလံုးလံုးေလးေတြ.....ၿပီးေတာ့ အမည္းေရာင္ဘက္ကိုခပ္သန္းသန္း ေစတီပုထိုးေတြ.... ဟိုးခပ္လွမ္းလွမ္းဖက္မွာက... ေၿမသားမည္းမည္းေတြနဲ႔ အၿပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေကာင္းကင္တို႔ဆံုတဲ့ေနရာ.... အဲဒီေနရာကလည္း...တိက်ၿပတ္သားမေနပဲ တိမ္မႈန္ၾကားထဲမွာလို ခပ္၀ါး၀ါး.... ..တခ်ိဳ႕ဘက္ဆို.. အဲဒီေကာင္းကင္ေရာင္ ၿပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၾကားမွာ... စင္းစင္းၾကီးလွဲေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြက... ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ကၾကည့္ဖူးတဲ့ ၀ူခုန္းရဲ႕နတ္ၿပည္လိုလို..... အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ ဧရာ၀တီရဲ႕ ေသာင္ၿပင္ေဖြးေဖြးကိုလွမ္းၿမင္ေနရသည္... အဲဒီအေပၚမွာရွိတဲ့ မွန္ေၿပာင္းၾကီးေတြကေန ဘုရားပုထိုးေတြကိုလည္း အနီးကပ္ဖူးေၿမာ္ႏိုင္ပါေသးတယ္.... ဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ ကၽြန္မက ဓာတ္ပံုေတြကိုဒီတိုင္းရိုက္တာ အားမရလုိ႕ အဲဒီမွန္ေၿပာင္းၾကီးေတြထဲကေနတဆင့္ ရိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္... (ေက်ာင္းက Microbiology lab ထဲမွာ microscope ကေနတဆင့္ ဓာတ္ပံုရိုက္ရတာကို သတိရလို႔...)... နည္းနည္း၀ါးတာရယ္.... မွန္ဘီလူးရဲ႕ ေဘးနားေတြပါတာကလြဲရင္ ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္.(ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာကို အားေပးရတာေပါ့.. ဟဲဟဲ..)...
ကန္ေတာ့ပလႅင္ေစတီနဲ႔ ဓမၼရာဇကေစတီ(သိပ္ေတာ့မေသခ်ာဘူးရွင့္)... ဟိုးဘက္က ပခုကၠဴဘက္က ကၽြန္းေခ်ာင္းဓာတ္ေၿမၾသဇာစက္ရံု..

အဲဒီကေန အၿပန္..၀င္ေၾကး ၅၀၀ေပးရတဲ့ ပုဂံကနန္းေတာ္ရာကေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ မလွသလိုပါပဲ... ထူးထူးၿခားၿခားဘာမွမရွိသလို... အၿဖစ္လုပ္ထားတယ္လို႔ပဲထင္ေနမိတယ္... ေနာက္ ေရႊစည္းခံုနဲ႔တၿခားဘုရားေတြကို ၀င္ဖူး.... ညေနေတာ္ေတာ္ေစာင္းေတာ့မွ ပုဂံေရွးေဟာင္းသုေတသနၿပတိုက္ေရွ႕က ေပါက္ပင္ရာေစတီမွာ ကၽြန္မတို႕သံုးေယာက္နဲ႔ေမေမ ဆီမီးပူေဇာ္ၾကပါတယ္... ေရွးေဟာင္းသုေတသဦးစီးဌာနရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္အရေတာ့ အဲဒီေစတီက တၿခားပုဂံေခတ္ကတညထားခဲ့တဲ့ ေစတီပုထိုးေတြထက္ကိုပိုေရွးက်တဲ့ ပ်ဳေခတ္ကလက္ရာလို႔ဆိုပါတယ္... ၿပီးေတာ့.. တန္႔ၾကည့္ေတာင္ေပၚကေန ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ဗ်ာဓိတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေပါက္ပင္ရွိရာေနရာမွာ တည္ထားခဲ့တယ္လို႔လဲေၿပာၾကတယ္... ေပါက္ပင္ရာေစတီေဘးနားတ၀ိုက္မွာ... ဖားေစတီ၊ ေၿမြေစတီ နဲ႔ ဖြတ္ေစတီဆိုတဲ့ ေစတီသံုးဆူလည္းရွိပါေသးတယ္.... ဟိုးအရင္ကတည္းက သမိုင္းအတိအက်ရွိခဲ့တာလား ဒါမွမဟုတ္ ဒီဘက္ေခတ္က်မွ ထင္ေၾကးနဲ႔ နာမည္တပ္ၾကတာလားေတာ့ ကၽြန္မလည္းေသေသခ်ာခ်ာမေၿပာတတ္ပါဘူး.... ဒါေပမဲ့အဲဒီေစတီနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိပ္မသိၾကပါဘူးလို႔ထင္လို႕... ကၽြန္မသိထားတာေလးမွ်ေ၀တာပါ....

အဲဒီေန႕ညကိုလဲပုဂံမွာပဲအိပ္ၿဖစ္ၾကတယ္... ေနာက္ေန႕မွာ.. ပုဂံကေန တၿခားတေနရာကိုဆက္ထြက္မွာမို႕ ကၽြန္မတို႔ကို ေမေမကေစာေစာစီးစီး အိပ္ခိုင္းပါတယ္........


ဆက္ရန္

Thursday, March 26, 2009

မလိခ နဲ႕ ဇာမဏီ

အဟမ္း ... ကၽြန္မ အရင္ေၿပာခဲ့သလိုေပါ့.... ကၽြန္မရဲ႕ ဘေလာ့ကသာေဟာင္းေနတာ.. ကၽြန္္မကေတာ့ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေလးေပါ့ရွင္.... သူမ်ားဘေလာ့ေတြလည္ၾကည့္ရင္ေတာ့ သုတရသေတြ အစံုေတြ႔ရတတ္ေပမဲ့ ကၽြန္မဘေလာ့ကေတာ့ ခုထိခရိုခေရာ္ရယ္.... ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မက စာေရးမေကာင္းဘူးရွင့္... ဒါေပမဲ့ သူမ်ားေတြေရးတာဖတ္ၿပီး ကၽြန္မကလည္း လက္ကေဆာ့ခ်င္တာနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ ဒီဘေလာ့ေလးကို ေရးေနတယ္.... ေရးသာေရးရတယ္... ကၽြန္မဘက္က ပံုမွန္မေရးၿဖစ္မွာ ၀တၱရားပ်က္မွာလည္းစိုးရိမ္မိတယ္...

တေန႔ ကၽြန္မ ဇာမဏီအိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔laptopကို သံုးရင္းနဲ႔ အမွတ္မထင္ ဖိုင္တစ္ခုကိုဖြင့္မိတယ္...(တကယ္မေတာ္တဆပါ).. သူ ၀တၳဳတိုဆန္ဆန္ စကားေၿပဆန္ဆန္ေရးထားတာေလးေတြ ေတြ႕လို႕ဖတ္မိသြားတယ္.... (ဒီကိစၥကို သူခုထိမသိေသးပါဘူး... ဟီး... ေဆာတီးပဲ သယ္ရင္း.... ငွင္းငွင္း).. သူေရးထားတာေလးေတြက ဖတ္လို႔ေကာင္းေနတာနဲ႔ ကၽြန္မလည္း သူ႔ကို ကၽြန္မရဲ႕ ဘေလာ့မွာ ၀င္ေရးပါလားလို႔ဆိုၿပီး... ကၽြန္မသေဘာနဲ႕ ကၽြန္မ invite လုပ္လိုက္တယ္... ေနာက္ေတာ့ သူအလုပ္မွာ ဘာမွ လုပ္စရာမရွိတိုင္း ေဘာ့စ္အလစ္မွာ chat ေနရေတြကို ကၽြန္မသိေတာ့... အဲဒါေတြကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး.... အားေနရင္ ဘေလာ့ေရးတာ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း ပါးပါးေလးတိုက္တြန္းရတာေပါ့... (အတင္းတိုက္တြန္းလို႔ မသကၤာၿဖစ္ၿပီး မေရးရင္လည္း... ဒြက္ခ..... :D)....

ဒီေန႔ ကၽြန္မဘေလာ့ေလးမွာ သူ႔ post ေလးတင္ထားတာေတြ႕ေတာ့ ၀မ္းသာသြားတယ္.... သူ႕ဘေလာ့ေလးမွာလဲ အရင္ ဗလာကေန ခုpost ၂ခုေရာက္ေနပါၿပီ... သူ႔ကိုလည္း အားေပးေပးၾကပါလို႔..... ေနာ္....

ၾကိဳးစားလိုက္စမ္း... ဇာမဏီေရ... နင့္ေနာက္မွာ ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္... (တစ္ခုခုဆို ငါ အရင္ေၿပးလို႔ရေအာင္လို႔.... :D)

Wednesday, March 25, 2009

အညာခရီးစဥ္မွ....

မလိခကသူေရးထားတဲ့ ပုဂံခရီးစဥ္ကို ဖတ္ၿပီးထပ္ထည့္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေရာေတြရွိခဲ့ရင္ ထည့္ပါဆိုလို. ခု post ကို တင္လိုက္တာပါ... အလုပ္မွာ သူေဌး မရွိတုန္း ပုဂံခရီးစဥ္က ဓါတ္ပံုေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္း စားျမံဳ.ျပန္ခ်င္တာ လဲပါေပါ့ေလ... (စားျမံဳ.ျပန္တယ္ဆိုလို. ႏြား လို.ေတာ့မထင္နဲ.ဦးေနာ္... :P)
မလိခကေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္၀ါသနာအိုးဆိုေတာ့ တစ္လမ္းလံုး ဓါတ္ပံုေတြရိုက္လာတာေပါ့ရွင္...
ဇာမဏီကေတာ့ အစားအေသာက္ ၀ါသနာအိုးဆိုေတာ့ တစ္လမ္းလံုး အစားအေသာက္အတြက္ အားထုတ္တာ ဆန္းေတာ့မဆန္းပါဘူးေနာ့.... :P
အညာမွာ စားခဲ့တဲ့ အစားအေသာက္ေတြထဲမွာ သမုန္းရြက္သုပ္္္ နဲ. အညာသခြားသီး ကေတာ့ ဇာမဏီ အတြက္ အထူးအဆန္း အစားအေသာက္ေပါ့ရွင္...
သမုန္းရြက္္ဆိုတာဘာလဲလို.ေမးခဲ့ရင္ ဇာမဏီ လည္းမေျဖတတ္ဘူးရွင့္...(အပင္ကခူးတဲ့အရြက္ ဆိုတာပဲ သိတာ)
ဒါေပမယ္. ဖန္စိမ့္စိမ့္ အရသာနဲ. တကယ္ကို စားေကာင္းတဲ့ အရြက္သုပ္ ပါပဲ....
သမုန္းရြက္ရဲ. နာမည္အရွည္က သမားမုန္း တဲ့... ေဆးဖက္၀င္ လြန္းလို. သမားေတာ္ကေတာင္ မုန္းတယ္တဲ့ (သူေဆးမကုရေတာ့လို.ေလ...)
အဲဒီ သမုန္းရြက္ ကိုေျမပဲ၊ဆီခ်က္ တို.နဲ. ေရာၿပီး သုပ္လိုက္ ေတာ့ ဇာမဏီ တို. ထမင္း ၃ ပန္းကန္ေလာက္က အသာေလး ကုန္သြားတာေပါ့ရွင္... (ဒါေတာင္ ေလွ်ာ့ေျပာထားတာ.....ထမင္းဖိတ္မေကၽြးၾကမွာစိုးလို. :P)
အညာသခြားသီး ကေတာ့လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခူးထားတာေၾကာင့္လားေတာ့မသိ... ကၽြတ္ၿပီး အရမ္းစားလို. ေကာင္းတယ္.. ျမင္ဖူးေနၾက သခြားသီးနဲ. မတူဘဲ ဘူးသီးကင္းေလးနဲ.တူူေနတယ္ေလ...
အစားအေသာက္မက္ေနတာနဲ. ဓါတ္ပံုေတာ့ မရိုက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး.... ေနာက္အခြင့္အေရးထပ္ရခဲ့ရင္ေတာ့ ဓါတ္ပံုေလးေတာ့ အရင္ေျပးရိုက္ထားရဦးမွ....
ဆက္ရန္

Saturday, March 21, 2009

ကၽြန္မနဲ႔ စကၤာပူမိုး

စကၤာပူမိုးက တကယ္အစိုးမရပါဘူး.....ညေနေတြတိုင္းမိုးရြာရြာေနလို႔ ကၽြန္မထီးယူၿပန္ေတာ့ ကၽြန္မထီးယူတဲ့ေန႔က် ... မိုးကေတာ့အံု႔ပါရဲ႕ .... ပူစပ္စပ္နဲ႔မိုးကမရြာ..... တခါကလဲ မိုးရြာေနတယ္ဆိုၿပီး ထီးေလးယူၿပီး တိုက္ေအာက္ဆင္းသြားေရာ.... ေအာက္လဲေရာက္ေရာ မိုးကတိတ္ေနၿပီ.... ေနာက္တခါက မိုးေတြတအားရြာေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းက မိုးေရခ်ိဳးရေအာင္ဆိုၿပီး ေၿပာလာတယ္... ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေကာင္းတာေရာမေကာင္းတာေရာ တစ္ေယာက္က ဒါေလးလုပ္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ေမးရင္.... ေနာက္တစ္ေယာက္က လုပ္လိုက္ေလ ဆိုၿပီး အတိုင္အေဖာက္ညီညီနဲ႔ စိတ္ထင္တာလုပ္ခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့ ခုလဲ ကၽြန္မကထံုးစံအတိုင္း ေအး...လုပ္လိုက္ေလ....ေပါ့... ၿပီးေတာ့ တီရွပ္ထူထူနဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုေလးလဲၿပီး တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုေရႊမိုးက ခုနကသည္းၾကီးမည္းၾကီး ရြာတာသူမဟုတ္သလိုနဲ႔ ရြာေနတာကဖြဲတဲတဲေလးရယ္....ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔လဲ တပ္ေခါက္ခဲ့ရတယ္....

.ဒီေန႔ ညေန ၃နာရီေလာက္မိုးက သည္းသည္းမည္းမည္းစရြာတယ္.... ကၽြန္မကလဲ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ေနခိုက္ဆိုေတာ့..... ကၽြန္မတို႕႔ရဲ မေအာင္ၿမင္ခဲ့တဲ့ မိုးေရခ်ိဳးၿခင္းအမႈကို ထပ္မံၾကိဳးစားၾကပါတယ္.... သည္းေနတဲ့မိုးက ကၽြန္မတို႔အၿပင္ေရာက္ေတာ့နဲနဲစဲခ်င္ခ်င္... ေနာက္ေတာ့ ၿပန္သည္းလာၿပန္တာနဲ႔ ..ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ စကၤာပူမိုးကိုခ်ိဳးၿဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္.... မိုးေရခ်ိဳးရတာက ထီးမပါတဲ့အခ်ိန္ မိုးမိတဲ့ ဖီလင္နဲ႔လည္းမတူသလို.... ေရကူးလို႔ ေရခ်ိဳးလို႔ ေရစိုရတဲ့ဖီလင္နဲ႔လည္း မတူပါဘူး.....ခ်ိဳးဖူးတဲ့သူေတြသိၾကမွာပါ..... ဒါေပမဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းကေလာက္ ေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္းေတာ့တာကေတာ့ အမွန္ပဲ ....... အဲဒါ....ကၽြန္မတို႔အသက္ေတြပဲၾကီးလာလို႔လား.....ဒါမွမဟုတ္.... မိုးေရမခ်ိဳးၿဖစ္တာပဲၾကာသြားလိို႔လား (ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္)....... ဒါမွမဟုတ္..... စကၤာပူမိုးကရန္ကုန္မိုးနဲ႔မတူလို႔လား......... ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာမသိပါဘူး.......

တၿခားငယ္ငယ္တုန္းက ကစားခဲ့တဲ့ကစားနည္းတခ်ိဳ႔ကို ၿပန္ကစားၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္..... အရင္တုန္းကေလာက္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေသးရဲ႔လား... သိခ်င္လို႔ပါ......

ကၽြန္မရဲ႔ၿမန္မာၿပည္ခရီးစဥ္ (ပုဂံ) (၃)

စေလရုပ္စံုေက်ာင္းမွ ရိုက္ခဲ့တဲ့ပံုတစ္ခ်ိဳ႔ပါ.... ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအေၾကာင္းသိၿပီးသားလူေတြလဲရွိမွာပါ... ကၽြန္မကေတာ့ သိတာမၾကာေသးလို႔ ၾကြားခ်င္လို႔ပါ... :)


ဒီသမိုင္းအရဆို သူ႕သက္တမ္းက ႏွစ္၁၀၀ေက်ာ္ေနပါၿပီ....


ၿမတ္စြာဘုရားရဲ႔ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲကပါ... တိမ္ေတြကိုလုပ္ထားတာ သေဘာက်လို႔ ရိုက္လာတာပါ....


ရတနာပံုေခတ္ အိမ္ေစ်းဆိုင္ပါတဲ့.....



ေက်ာင္းၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ပါ... အၿပင္မွာေတာ္ေတာ္လွပါတယ္... ကၽြန္မကင္မရာကသိပ္မေကာင္းေတာ့.... :(


ႏွစ္ (၂)သန္းရွိတဲ့ ဆင္အံသြားလို႔ဆိုပါတယ္....


ဆက္ရန္

ကၽြန္မရဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ခရီးစဥ္ (ပုဂံ) (၂)


ပုဂံေရာက္ေရာက္ခ်င္း မနက္မွာပဲ ကၽြန္မမိဘေတြက ခဏနားဖို႔ေၿပာေပမဲ့ တက္ၾကြလြန္းေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔သံုးေယာက္ ဧရာ၀တီၿမစ္ကမ္းနားတစ္ေလွ်ာက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကပါတယ္.... ကိုင္းမွာစိုက္ထားတဲ့ သီးႏွံခင္းစိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔...... တန္႔ၾကည့္ေတာင္ကိုေနာက္ခံထားထားတဲ့ ဧရာ၀တီက လြမ္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွလြန္းေနတယ္.... (ကၽြန္မရိုက္ခဲ့တဲ့ဓာတ္ပံုက သူ႕႔အလွကို အၿပည့္အ၀ မွတ္တမ္းမတင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး)
မနက္၁၀နာရီေလာက္မွာ ေညာင္ဦးကၿမိဳ႔ခံ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းကားနဲ႔ ကၽြန္မတို႕႔ေတြ စေလဖက္ကို မေကြးလမ္းအတိုင္းသြားၾကတယ္.... (ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မတို႕႔ခရီးစဥ္က ဒိုင္ဗင္တို႔ ကုန္းဆင္းတို႔ နည္းနည္းမ်ားတယ္ရွင့္.... အဲဒီကားကလဲ အလကား ငွားစီးခဲ့တာပါ...) သဲေခ်ာင္းတခ်ိဳ႕ကိုၿဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မစငိုက္ပါေတာ့တယ္.... (ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ လမ္းမွာဘာေတြေတြ႔လဲဆိုတာ ကၽြန္မမသိလိုက္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပါ... :P)... ေခ်ာက္ၿမိဳ႕႔ထဲအ၀င္ေရနံတြင္းေတြကို လမ္းမကၿမင္ရတဲ့ေနရာေရာက္မွ ကၽြန္မႏိုးပါတယ္..... ကၽြန္မရဲ႔ စလံုးသူငယ္ခ်င္းေတြက ဗဟုသုတနည္းပါးလြန္းလို႔ သူတို႔အတြက္ရယ္လို႔ရည္ရြယ္ၿပီး ေရနံတြင္းပံုကို ရိုက္ယူလာပါတယ္ (တကယ္ေၿပာတာပါ... ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကိုဆို သူ႕႔စလံုးသူငယ္ခ်င္းက ႏြားလွည္းဆြဲဖို႔ ႏြားေတြကိုလွည္းမွာခ်ည္ရင္ ေခြးေတြလို လည္ပင္းမွာၾကိဳးတပ္ၿပီးမွ ခ်ည္တာလားလို႔ ေမးလို႔ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္ စိတ္ပိန္ခဲ့ရဖူးပါတယ္...)
ေနာက္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႔အလြန္မွာ ညာဖက္ကို ခြဲသြားတဲ့လမ္းကေန စေလကိုကၽြန္မတို႔ ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..... လမ္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္.... မနက္စာကို တၿဖဲႏွစ္ၿဖဲစားခဲ့တဲ့ကၽြန္မေတာင္ ဗိုက္ၿပန္ဆာလာတဲ့ အထိပဲ..... စေလၿမိဳ႔ေလးထဲကေန စက္ရံုၾကီးတစ္ခု(ေရနံခ်က္စက္ရံုလို႔ထင္ပါတယ္) အေက်ာ္နားေလာက္မွာ စက္ရံုရ႕ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖက္ၿခမ္းကိုခ်ိဳးေကြ႕လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ... ကၽြန္မတို႔လာခ်င္တဲ့ေနရာကိုေရာက္ပါၿပီ..... အဲဒါက စေလရုပ္စံုေက်ာင္းပါပဲ...... တၿခားလူေတြေတာ့ ၾကားဖူးလားမၾကားဖူးလားမသိဘူး... ကၽြန္မၾကားဖူးတာေတာ့သိပ္မၾကာေသးပါဘူး.... အဲဒီကိုေရာက္ၿပီးမွ ကၽြန္မေတြးမိတာက ၿမန္မာၿပည္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မသိတဲ့ဗဟုသုတက နည္းနည္းေလးပါလား.....လို႔... သစ္သားပန္းပု၊ ပန္းပြတ္လက္ရာေတြက .. ငါတို႔ဆီမွာ ဒါမ်ိဳးေတြရွိပါလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ကၽြန္မကိုကၽြန္မ အလိုလိုေနရင္းမာန္တက္ခ်င္လာေအာင္ ေၿမွာက္ပင့္ေနပါတယ္.... :P... ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ စိတ္၀င္စားရာေတြ႕႔ခဲရတာက ကၽြန္မစာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးၿမင္ဖူးတဲ့ ေပစာလိုဟာမ်ိဳးေတြ..... ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ေပရြက္နဲ႕႔လုပ္တာမဟုတ္ပဲ ထန္းရြက္နဲ႕႔လုပ္ထားတာပါ.... ခုႏွစ္ရက္သားသမီးေန႔နံအလိုက္ ဇာတာလိုမိ်ဳးေတြ ေရးထားတယ္... အသက္၁၂၀ရွည္ေစေသာ္၀္...ဘာညာေပါ့.... ႏိုင္ငံၿခားသားေတြ ၾကိဳက္ၾကတယ္လို႔ ဆိုင္ရွင္အမၾကီးက ေၿပာၿပတယ္....
ကၽြန္မရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ခ်ိဳ႔ကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္....(မရွက္တမ္းေၿပာရရင္ေတာ့ ၾကြားခ်င္တယ္ေပါ့ရွင္... :D..)ဒါက ေက်ာင္းအၿပင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ အရုပ္ေတြပါ... ေက်ာင္းပတ္ပတ္လည္နီးပါးေလာက္ကို ခ်ိတ္ထားတာပါ

ေက်ာင္းရဲ႕႔ အေရွ႕ဘက္ၿမင္ကြင္းပါ

အႏုလက္ရာတစ္စိတ္တစ္ပိုင္း


ေပရြက္နဲ႔လုပ္တာကို ေပစာဆိုရင္ ဒါက.. ထန္းရြက္နဲ႕႔လုပ္ေတာ့ ထန္းစာလို႔ေခၚမွာလား..... ဟိဟိ :)..ကၽြန္မေတာ့ မသိဘူး


ဆက္ရန္



Friday, March 20, 2009

မလိခ ဆိုတာ....

မလိခဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔ သိခ်င္ၾကမလားပဲ... :) (မသိခ်င္လည္း... မေနႏိုင္လို႔ေၿပာၿပပါ့မယ္)....

သိပ္အမ်ားၾကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး မေနႏိုင္လြန္းလို႔ ေၿပာမိတာပါ...

မလိခဆိုတာ... ၂၀၀၉ အစမွာမွ ၿပီးသြားတဲ့ေက်ာင္းရယ္.... အလုပ္ရွာမယ္ဆိုကာမွ တည့္တည့္တိုးတဲ့ recession ဆိုတာၾကီးရယ္ကို အၾကီးအက်ယ္မုန္းတီးေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ.... :( (အဟင့္ စိတ္နာတယ္.... )

ကၽြန္မရဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ခရီးစဥ္ (ပုဂံ)


ၿမန္မာၿပည္ကို မၿပန္ၿဖစ္တာ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္မေရာ ကၽြန္မရဲ႕ခရီးသြားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေရာ (သူမက ကၽြန္မရ႕ဲခရီးသြားေဖာ္စစ္စစ္ပါ... သူမနဲ႔ သြားခဲ့တဲ့ခရီးေတြအေၾကာင္း ၾကံဳရင္ ေၿပာၿပခ်င္ပါေသးတယ္) ေက်ာင္းမပိတ္ခင္ ငါးလေလာက္အလိုကတည္းက စိတ္ကူးေတြယဥ္ရ ခရီးစဥ္ေတြပလန္ဆြဲရနဲ႕ အမွန္အတိုင္းေၿပာရရင္ အဲဒီ semester ကိုဘယ္လိုမွေက်ာင္းမတက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ၿမန္မာႏိုင္ငံၿပန္ဖို႔ ရူးခဲ့တာပါ.. တၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ဆြယ္တရားေဟာၿပီး စည္းရံုးေရးဆင္းၾကပါေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ ခြင့္မရတဲ့သူနဲ႔.. ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မၿပည့္မွာေၾကာက္တဲ့သူနဲ႔ (ကၽြန္မတို႕ အစီအစဥ္ကလဲ ေက်ာင္းတပတ္ဖ်က္ၿပီး ၿပန္မယ့္အစီအစဥ္ကိုး..) ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မတို႕ organizer ႏွစ္ေယာက္ပဲ ၿပန္လာၿဖစ္တယ္..။

၁၆ရက္ေန႔ ေန႔လည္ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး ၁၇ရက္ေန႕ ညေန express နဲ႔ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ရယ္ ကၽြန္မ၀မ္းကြဲညီမ ေပါက္စနရယ္ ပုဂံကို စထြက္ၾကပါတယ္..(ခုေရာက္ခုထြက္ လြန္လွခ်ည္လားလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရင္ အဲဒီလိုေတြၿဖစ္တတ္ပါတယ္ ေၿမွာက္ေပးတဲ့သူကလဲရွိတယ္ေလ :) ...ကၽြန္မေမေမေပါ့..).. သူငယ္ခ်င္းက တစ္ၿခားလူတစ္ေယာက္နဲ႕ထိုင္ၿပီး ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မညီမေလးနဲ႔တူတူထိုင္ရင္း သူပံုစံမ်ိဳးစံုအိပ္သမွ်ဒဏ္ကိုခံရပါတယ္... ရန္ကုန္ကစထြက္ထြက္ခ်င္း ေထာက္ၾကံ့၊ လွည္းကူးေက်ာ္လာေတာ့ လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေတြရယ္ ၀င္ခါနီးဆဲဆဲေနလံုးနီနီရယ္ သစ္ပင္အုပ္အုပ္ေလးေတြနားမွာေတြ႔ရတတ္တဲ့ ၿမဴခိုးၿဖဴၿဖဴေတြရယ္.. လွလိုက္တာဟယ္ ဆိုတဲ့ စကားကိုႏႈတ္ဖ်ားက မခ်ႏိုင္ေအာင္ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္....။ ၿပီးေတာ့ ၾကံဳရတာက ခရီးခဏခဏသြားတဲ့ကၽြန္မက ကိုယ့္ဘာသာလူတတ္ၾကီးလုပ္ၿပီး ဘယ္ေတာ ့ၿပည္ ေရာက္မလဲဆိုၿပီး ေမွ်ာ္ေနေသးတယ္ (အရင္က ပုဂံသြားတဲ့ကားေတြက မေကြးလမ္းကသြားတာကိုး).... ေနာက္မွသိရတာက ပုဂံသြားတဲ့ ကားေတြက မေကြးလမ္းၾကမ္းလို႔ မႏၱေလးလမ္းကပဲသြားတယ္တဲ့....။

ၿမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း၀င္လာေတာ့ အညာေဆာင္းကသိတဲ့အတိုင္း ...ကားထဲမွာကေႏြးေနေပမဲ့ ဘယ္အေပါက္က ဘယ္လို၀င္လာမွန္းမသိတဲ့ ေလက ကၽြန္မေၿခေထာက္ေတြကိုတုိက္ေတာ့.... အားပါးပါး စိမ့္ေနေအာင္ေအးသည္....။ ကၽြန္မေၿခေထာက္တင္ရေလာက္ေအာင္လဲ ထိုင္ခံုကမက်ယ္... (ကၽြန္မ ၀ တာေၾကာင့္လဲပါမွာေပါ့) ညီမေလးက အိပ္တာက ကိုးလို႔ကန္႕လန္႕... စကၤာပူမွာ ရာသီဥတုပူလို႔ မၾကိဳက္ဖူးဆို... ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆို.. ခံေပါ့လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကို အားေပးရေသးသည္....။ ေနာက္ လမ္းမွာ ကားရပ္ေတာ့ (ဘယ္မွာရပ္တာလဲလို႔ မေမးပါနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကို observation ေကာင္းတာကို ရွက္လြန္းလို႔ပါ).. ကၽြန္မတို႔သံုးေယာက္ က်န္းမာေရးကိစၥၥၥၥၥ ရွင္းၿပီးေတာ့ ညစာစားဖို႕လုပ္ၾကတယ္... လူတတ္ၾကီးကၽြန္မက က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာစားမလဲေမးေတာ့ သူတို႔က ထမင္းေၾကာ္ ၾကက္သားနဲ႔တဲ့.... ဒါနဲ႔ကၽြန္မက ၾကက္သားႏွစ္ပြဲ ၀က္သားတစ္ပြဲလို႕ မွာလိုက္ပါတယ္.... ၿပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ဆက္ငိုက္ပါတယ္... ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္မကိုလက္နဲ႕လွမ္းတို႕ေတာ့မွ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားပြဲထိုးအမ်ိဳးသမီးက ရွိေနတုန္း... အဲဒီခါၾကမွ ကၽြန္မလည္းမ်က္စိနည္းနည္းက်ယ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းဖက္ကို ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းက ၀က္သားမရဘူးတဲ့ တၿခားဘာနဲ႕စားမလဲလို႔ေမးေနတာ... ... သူငယ္ခ်င္းက မသိမသာေမးဆတ္ၿပေတာ့မွ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လားလား.... မြတ္စလင္ဘာသာေတြရ႕ဲ ၇၈၆ အမွတ္အသားေတြ စာတန္းေတြ.. ဆိုင္နံရံမွာကပ္ထားတာမွ အၿပည့္ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလး အားနာသြားတာေၾကာင့္ ၾကက္သံုးပြဲပဲေပးပါလို႔ အလ်င္အၿမန္မွာလိုက္ရတယ္.... ေနာက္မွ သတိထားမိတာက အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ဆိုင္ရွင္ၿဖစ္ပံုရတယ္.... ကၽြန္မၿဖင့္အားနာလိုက္တာ ...... အရမ္းပဲ ...... မလိခတို႕ ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာေရးေကာင္းပံုက အဲဒီလို.... (သူငယ္ခ်င္းကလဲ သူကၽြန္မကို မ်က္ရိပ္ၿပေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီတဲ့..)...

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္မညီမေလးက ကားဒရိုင္ဘာၾကီးက သူမအိပ္ရပဲ သမီးတို႕ခ်ည္းအိပ္ေနတာကို မနာလိုလို႕နဲ႕တူတယ္... ကားခဏခဏရပ္တယ္....... အဲဒီလိုေၿပာရေလာက္ေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္မလိုရွိလိုက္ ကားက စစ္ေဆးေရး (သာ၀ထိမွာလို႔ထင္ပါတယ္) က်န္းမာေရး ခဏခဏရပ္လိုက္နဲ႔က လြဲရင္ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ ငါးနာရီေလာက္ ကၽြန္မတို႕ ပုဂံကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္သြားပါတယ္.... ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ၿမင္းၿခံကိုလာရင္း ပုဂံကိုၾကိဳေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မမိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ကၽြန္မတို႕သံုးေယာက္ဆံုပါတယ္....


ဆက္ရန္

အားငယ္လိုက္တာ

သူမ်ားဘေလာ့ေတြမွာ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္သူနဲဲ႕ခင္လို႔ ဘယ္သူ႕အေၾကာင္းၿပဳၿပီး ဘေလာ့ေလာကထဲ ေရာက္လာတာတို႔..... ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကြန္မန္႕ေတြမွာ စိတ္မဆိုးစတမ္း စၾကေနာက္ၾက ... အားေပးၾက.... အၾကံေပးၾကနဲ႕ၿမင္ရေတာ့ ကၽြန္မ တကယ္... အားငယ္ပါတယ္..... ကၽြန္မရဲ႕ စီေဘာက္စ္ဆိုတာကလဲ.... တစ္မ်က္ႏွာေတာင္မၿပည့္တဲ့ဟာရယ္..... အားငယ္လိုက္တာ တကယ္ပါ.....

ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးလဲဆို ကၽြန္မတကယ္မသိခဲ့တာပါ.... ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သိပ္စိတ္မ၀င္စားတာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္..... တေန႕ ေက်ာင္းကလည္းပိတ္.. အလုပ္ကလဲ မရွိတဲ့ေန႕... ကၽြန္မအခန္းေဖာ္က မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္ေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အိမ္မွာလူစံုေနပါတယ္... (အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက ဘာမွမခ်က္တတ္ေတာ့ ေတာက္တိုမယ္ရပဲ ကူႏိုင္ပါတယ္.... ခု ကၽြန္မစားလို႔ရေအာင္ေတာ့ ခ်က္တတ္ေနပါၿပီ.. ကၽြန္မေမာင္ေတြကိုေတာ့ စားခ်င္စား မစားခ်င္ေနဆိုၿပီး ေၾကညာထားလို႔ သူတို႔ကေတာ့ အၿပင္မွာပဲစားၾကတာမ်ားပါတယ္..).... ။ လူတအားမ်ားရင္ ကၽြန္မကမေနတတ္... ၿပီးေတာ့ သူတို႔စကား၀ိုင္းထဲကလဲ ကၽြန္မသိပ္စိတ္၀င္တစား မရွိလွတဲ့အေၾကာင္းေတြ.... အခန္းထဲမွာေနရေအာင္ဆိုေတာ့လဲ အိပ္ခန္းေရာဧည့္ခန္းေရာလူကအၿပည့္..... အဲဒီမွာ အာရံုလႊဲလို႔ရေအာင္ ကြန္ပ်ဴတာကို ဟိုကလိဒီကလိလုပ္ရင္း... ဂ်ီေမးလ္ sign in လုပ္တဲ့ စာမ်က္ႏွာက ဘေလာ့ဆိုတာကို ၀င္ကလိရင္းက မ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီး ေရာက္လာခဲ့တာပါပဲ.... (ေတာ္ေတာ္ေလရွည္မိၿပီ.... အဟီး).... ဒါေတာင္ ၿမန္မာေဖာင့္မရွိလို႔ ၃ ၄ရက္ေလာက္ဟိုကလိဒီကလိ လုပ္ရေသးတယ္.... ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလဲ ဘေလာ့ကိုစိတ္၀င္စားတဲ့သူမရွိတာေၾကာင့္လည္း ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ၾကာခဲ့ရတာပါ.... ၿပီးေတာ့ ပို႕စ္ ၂ခုလား ၃ခုလားပဲတင္ရေသးတယ္... စာေမးပြဲနဲ႔ ဘာေရးရမွန္းမသိတာနဲ႔ ပစ္ထားမိတာ အၾကာၾကီး..... ေနာက္ဂ်ီေတာ့ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕ဘေလာ့ကိုလာလည္ပါဆိုမွ ကၽြန္မမွာလဲ ဘေလာ့ရွိတာကို သတိရတယ္.... ဒါေပမဲ့ ခုေလာက္ ဘေလာ့အမ်ားၾကီးကို မဖတ္ဖူးေတာ့ ဘာေရးလို႔ေရးရမွန္းမသိ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ ပစ္ထားမိၿပန္ေရာ...... အဲဒါေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ဘေလာ့ေလးက အသက္ၾကီးေပမဲ့ အခ်ိန္မစီးသလိုၿဖစ္ေနပါတယ္.... (ဘာမွ မရွိလို႔ပါ..) ခုေက်ာင္းကလည္းတက္စရာမလို အလုပ္ရွာတယ္လို႔ အေၾကာင္းၿပၿပီး အားယားေနေတာ့မွ သူမ်ားဘေလာ့ေတြ ဖတ္ၿပီး ဘေလာ့ဆိုတာ ဒါပါလားလို႕ ခပ္ေရးေရး သိလာမိတာပါ....

ကၽြန္မၾကိဳးစားၿပီးေရးပါ့မယ္.... အမွားပါခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ အၿမင္မေတာ္တာရွိရင္ ၀ိုင္း၀န္းအၾကံေပးၾကပါလို႕..... ၿပီးေတာ့ အားရင္လဲ လာလည္ေပးၾကပါလို႔......ကၽြန္မ တကယ္အားငယ္တတ္လို႔ပါ....

Wednesday, March 18, 2009

မေပ်ာ္ဘူး....

ဒီပံုကို Google မွရွာယူထားပါသည္။





ေပ်ာ္ရာမွာ မေနပဲ
ေတာ္ရာမွာေနရမယ္....တဲ့
ဘယ္သူေၿပာတာလဲ ဒီစကား....

ရာသီဥတုေတြကို ခ်စ္တဲ့ငါ....
မိုးေလ၀သပဲရွိတဲ့ေဒသမွာ....
ငါ..... မေပ်ာ္ဘူး

ပိေတာက္ပန္းေတြကို ၿမတ္ႏိုးတဲ့ငါ...
ပိေတာက္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတာ ၿမင္ရေတာ့...
ငါ.... မေပ်ာ္ဘူး

ခရီးရက္ရွည္ထြက္ရတိုင္း ေပ်ာ္တဲ့ငါ...
နာရီပိုင္းေလာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံတနံတလ်ား ေရာက္ႏိုင္ေတာ့.....
ငါ...... မေပ်ာ္ဘူး

အိမ္ၿပန္ခ်င္တဲ့ ငါ......
ပိန္ေနတဲ့ အိတ္ကပ္ကို စမ္းၾကည့္မိေတာ့....
ငါ...... မေပ်ာ္ဘူး

ဘယ္သူေၿပာတာလဲ ဒီစကား....
ေပ်ာ္ရာမွာ မေနပဲ
ေတာ္ရာမွာ ေနရမယ္....လို႕....


မလိခ

Tuesday, March 17, 2009

ငါ.... လြမ္းတယ္


လြမ္းတတ္ဖို႔ မသင္ရပါပဲ
ငါ..... လြမ္းတတ္ေနတယ္

ၿမဴခိုးေတြ ေ၀ရင္လဲ ..... လြမ္းတယ္
ပန္းေတြ အဆုပ္လိုက္ေၾကြရင္လဲ...... လြမ္းတယ္

ေနညိဳခ်ိန္ေတြမွာလဲ ..... လြမ္းတယ္
တိမ္ၿပိဳခ်ိန္ေတြမွာလဲ ...... လြမ္းတယ္

မိုးစက္ေလးေတြ တေၿဖာက္ေၿဖာက္က်တာေၾကာင့္လဲ...... လြမ္းတယ္
သစ္ရြက္ေလးေတြ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ေၾကြတာေၾကာင့္လဲ ......လြမ္းတယ္

ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္.... လြမ္းေနရတာေၾကာင့္
ငါ...... ပိုလြမ္းတယ္............

မလိခ