ၿမင္းၿခံက ေမာင္ရင္ေပၚေခ်ာက္ေက်ာင္း (စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးက၀ိ တရားထူးရခဲ့တဲ့ေနရာ) ကို၀င္ၿပီး ေမာင္ရင္ေပၚေခ်ာက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို ၀င္ဖူးခဲ့ၾကပါေသးတယ္.... ၿပီးေတာ့ ၿမင္းၿခံက အေဒၚအိမ္နဲ႔ ႏြားထိုးၾကီးက ဦးေလးအိမ္ ခဏ၀င္လည္ၿပီးမႏၱေလးကို ဆက္ခရီးထြက္ခဲ့တယ္.... ညေနေလးနာရီေလာက္ မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ကားေလးက မႏၱေလးဘက္ကိုခ်ိဳးရမဲ့ လမ္းဆံုကိုေရာက္လာပါၿပီ.... အဲဒီမွာ.... ကားက မႏၱေလးသို႔ဆိုတဲ့လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုထဲ၀င္လာတယ္....
ေနာက္ခန္းမွာထိုင္တဲ့ ကၽြန္မတို႕သံုးေယာက္က ဘယ္သြားၾကတာပါလိမ့္လို႔ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႕.... ၿပီးေတာ့လဲ... ဘယ္အမ်ိဳးအိမ္၀င္ဦးမလဲမသိပါဘူး (ကၽြန္မေမေမအေၾကာင္းကိုလဲသိေတာ့..) ဆိုၿပီး... ေတြးရင္းလမ္းတေလွ်ာက္ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ရင္းနဲ႔.... ပါလာတယ္.... ပထမဆံုးသတိထားမိတာက လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ကာရံထားတဲ့ အုတ္တံတိုင္းပုပုေလးေတြ.... ကၽြန္မတသက္တခါမွ မၿမင္ဘူးတဲ့လမ္းကေလးပါ...( ကၽြန္မဗဟုသုတနည္းတာလဲပါမွာေပါ့..).... အဲဒီလမ္းေလးကိုေက်ာ္လာၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးသြားမိေတာ့ အုတ္နီနီေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕တံခါးတစ္ခု... ၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုပါလားလို႔ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္... က်ံဳးလို႔ထင္ရတဲ့ ေရစပ္စပ္ေလာက္သာက်န္ေတာ့တဲ့ ခိ်ဳင့္၀ွမ္းထဲမွာ စိုက္ထားတဲ့ အပင္စိမ္းစိမ္းေတြ.... ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ကားဆရာကလဲ လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္ထင္ပ.... ဟို၀င္ဒီထြက္နဲ႕ အဲဒီလိုအုတ္နီနီၿမိဳ႕တံခါး သံုးခုေလာက္ၿဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ကင္းေစာင့္တဲလိုလို (ကၽြန္မသိပ္မေခၚတတ္ပါဘူး..) ေမွ်ာ္စင္လိုလို လယ္ကြင္းထဲမွာ ထီးတည္းရွိေနတဲ့ အေဆာက္အအံုက ေနညိဳညိဳေအာက္မွာ.. လြမ္းေမာစရာ.... (အၿပန္လမ္းမွာ ကၽြန္မက အဲဒါ အင္း၀ေခတ္ကထင္တယ္လို႕ေၿပာေတာ့ ဇာမဏီက အဂၤလိပ္ေခတ္ကလို႔႔ထင္တယ္တဲ့... နန္းမဆန္ပဲ ဘိုနည္းနည္းဆန္ေနလို႕လို႔ သူကေၿပာေတာ့ ကၽြန္မကလဲမရဘူး အင္း၀ေခတ္ကပဲ... တကယ္ေတာ့ သူေရာကၽြန္မ
ပါ ေသေသခ်ာခ်ာမသိၾကပါဘူး.....)ေနာက္ဆံုးမွာ ကၽြန္မတို႔ကားေလးရပ္သြားတဲ့ေနရာမွာ ေအာက္ဆင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၀ယ္သူမရွိတဲ့ ေစ်းဆိုင္တန္းတခ်ိဳ႕.... ေဖေဖနဲ႔ေမေမ တက္သြားတဲ့ အုတ္၀ါ၀ါလမ္းကေလးကို လိုက္တက္ရင္း ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေနရာပါလိမ့္လို႕ ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္ေနတုန္း.... ေရနံဂ်ီး၀ေနတဲ့ ဖြင့့္လ်က္သား သစ္သားတံခါးတစ္ခုနားမွာေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္က `မဟာေအာင္ေၿမဘံုစံေက်ာင္းေတာ္ၾကီး´တဲ့... ဒါဆိုမယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းေပါ့ဆိုၿပီး ၀မ္းသာအားရ နဲ႕ ၀င္းထဲကို၀င္လိုက္ေတာ့... အုတ္ေက်ာင္း၀ါ၀ါၾကီးက ခန္႕ခန္႕ညားညားၾကီးဆီးၾကိဳတယ္.... ရုပ္ရွင္ေတြ ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ ၿမင္ဖူးေနၾကအတိုင္းပါပဲ... (ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေရာက္ဖူးၿခင္းပါ...) ပိုတာက .... ကၽြန္မတို႔ကိုၾကိဳတာ.. အုတ္ေက်ာင္းၾကီးတင္မကပဲ..... အုတ္ေက်ာင္းၾကီးထဲက (ဘယ္က စစ္ဂနယ္ရလို႔ မွန္းမသိ) ေၿပးထြက္လာတဲ့ ကေလး အေယာက္ ၂၀ေလာက္ပါပဲ.... အတင္းပဲလက္လိုက္ဆြဲၿပီး ရွင္းၿပမယ္ခ်ည္းလုပ္ေနတယ္... ေဖေဖက ေမးခ်င္ရာေလွ်ာက္ေမးၿပီး တၿခားကေလးေတြက ေဖေဖ့ေနာက္ပါသြားေပမဲ့... ဆိုးတာက ၁၀ႏွစ္ ၁၁ႏွစ္အရြယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္.... ကၽြန္မကဓာတ္ပံုေတြေလွ်ာက္ရိုက္ေနတုန္း ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ ဇာမဏီ့ဆီမွာ မုန္႔ဖိုးေတာင္းပါတယ္..... တၿခားကေလးေတြလို တခုခုကိုရွင္းၿပေပးမယ္ဆိုၿပီး အေပးအယူသေဘာနဲ႔ ေတာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး... သူေတာင္းစားပိုက္ဆံေတာင္းသလိုေတာင္းတာပါ... (သူတို႔ရဲ႕အၿပစ္ထက္ကို... အေၿခအေနအရပ္ရပ္ရဲ႕ ဖိအားေတြေၾကာင့္ကေလးေတြ ဒီလိုၿဖစ္လာတယ္ဆိုတာကို နားလည္သနားမိေပမဲ့.... စိတ္တိုခဲ့တာေတာ့လည္းအမွန္ပါ...).. စိတ္တိုတဲ့ၾကားထဲကရယ္စရာေကာင္းတ
ာက... ေကာင္မေလးကပထမ ဇာမဏီ့ကို `အစ္မၾကီး..ပိုက္ဆံေပးပါ´လို႔ေတာင္းပါတယ္.... ဇာမဏီက မၾကားဟန္ေဆာင္ေတာ့... တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ `အေဒၚၾကီး ပိုက္ဆံေပးပါ´ ၿဖစ္လာတယ္.... ေနာက္ဆံုး ေကာင္မေလးကဇာမဏ့ီကို `အေမ ပိုက္ဆံေပးပါ´ဆိုတဲ့အထိၿဖစ္လာေတာ့.... ကၽြန္မတို႕ေတြအကုန္လံုး ရယ္ၾကပါေတာ့တယ္.... ဟုတ္တယ္ေလ...သူ႔အသက္ထက္နည္းနည္းထြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ညီမနဲ႔ ဇာမဏီ့ကို တခိ်ဳ႕ေတြက သူငယ္ခ်င္းလို႕ေတာင္ထင္ၾကရတဲ့အထိ ဇာမဏီကလူေကာင္ေသးၿပီးႏုပါတယ္.... အဲဒါကို အေမလို႔အေခၚခံရေတာ့ ဇာမဏီကလဲ ဖုတာေပါ့.... :) ....ၿပီးေတာ့ေကာင္မေလးအသံကလည္း တစတစပိုပိုက်ယ္လာပါတယ္.... လူေတြ စိတ္ညစ္ၿပီးနားမခံသာလာရင္ ပိုက္ဆံေပးမွာပဲဆိုၿပီး အဲဒီနည္းကိုသံုးတယ္ထင္ပါတယ္.... ဆိုးတာက... ကၽြန္မတို႕အကုန္လံုး ခဏပဲေလဆိုၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကားထဲမွာ ထားခဲ့ၾကတာပါပဲ.... အဆံုးသတ္ကေတာ့..... ေကာင္မေလးလဲပိုက္ဆံမရ ကၽြန္မတို႕လဲနားၿငီးခဲ့ရတာေပါ့...
ေနာက္အဲဒီကေနထြက္လာေတာ့... ကၽြန္မတို႔က မႏၱေလးကိုသြားေတာ့မွာပဲလို႔ ထင္ထားခဲ့ေပမဲ့... ေနလံုးနီနီနဲ႕ စပါးကြင္းစိမ္းစိမ္းတခ်ိဳ႕ကို ၿဖတ္ေက်ာ္လာၿပီး... ထန္းပင္ေတြၾကားထဲမွာကားရပ္သြားေတာ့... ၾကည့္လိုက္ေတာ့... သရက္ပင္အုပ္အုပ္ၾကားထဲက ဗားကရာေက်ာင္းတိုက္ပါ.... မစႏၵာရဲ႕ အရိပ္ကိုစဖတ္ဖူးကတည္းက အမာညိဳနဲ႔ ေပါက္က်ိဳင္းတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ field trip ထြက္ခဲ့တဲ့ ဒီဗားကရာေက်ာင္းၾကီးကို ကၽြန္မရင္းႏွီးစိတ္၀င္စားခဲ့တာ...
ခုေရာက္ၿပန္ေတာ့... ေမွာင္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းၾကီးအႏွ႔ံမေရာက္ၿဖစ္ပဲ... ေရွ႕ပိုင္းနည္းနည္းေလာက္သာ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕ရိုက္လိုက္ရသည္......သူ႕အေၾကာင္းေရးထားတာကိုေတာင္ၿပီးေအာင္ မဖတ္ၿဖစ္ပဲ ေနာက္မွဖတ္လို႕ရေအာင္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပံုပဲရိုက္ယူလာခဲ့ရသည္.....ေက်ာင္းတိုင္လံုးၾကီးေတြၾကီးတာကေတာ့ ကၽြန္မလက္နဲ႕ တစ္ဖက္စာမကပါဘူး..... ပန္းပြတ္လက္ရာတခိ်ဳ႕ကိုလည္း.... တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ လက္စြမ္းၿပ ရိုက္ယူခဲ့ပါေသးတယ္.... သြားရတဲ့လမ္းေလးေတြ ဆိုးတာကလြဲရင္ တကယ္သာယာၿပီး
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ေနရာေလးပါ....ၿပီးေတာ့.... မႏၱေလးကိုခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္.... ခရီးစဥ္ထဲမွာမပါပဲ မထင္မွတ္ပဲေရာက္ခဲ့ရတဲ့ေနရာေလးေတြပါ.... ေနာက္ကၽြန္မစဥ္းစားမိတာက... ဒီေနရာေလးေတြကို... ၿပဳၿပင္တာမဟုတ္ပဲ ထိန္းသိမ္းရံုပဲထိန္းသိမ္း.. ၿပီးေတာ့ လမ္းကေလးေတြ ပိုေကာင္းသြားရင္.... (ဟုတ္ကဲ့.. ဒီေလာက္ပါပဲ.... ).... ကၽြန္မကလမ္းေတြကိုေသခ်ာမသိေပမဲ့ မႏၱေလးကို ကၽြန္မတို႕ အမရပူရၿမိဳ႕ဘက္က ၀င္လာကိုေတာ့ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြက တဆင့္သိလိုက္ရတယ္.. ၿမိဳ႕ထဲကို၀င္လာတာနဲ႕ တေန႕လံုးလယ္ကြင္းေတြ ေနၾကာခင္းေတြ... သစ္ပင္ေတြ.. ထန္းေတာေတြနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ခဲ့တဲ့ ဟိုင္းလပ္စ္ေနာက္ခန္းက ကၽြန္မတို႔သံုးေယာက္ရဲ႕ကမၻာေလး... ကားသံ လူသံ ဟြန္းသံ ကားအိတ္ေဇာနံ႕ေတြနဲ႔ မြန္းက်ပ္ဆူညံသြားပါေတာ့တယ္.... ညေမွာင္ေမွာင္မွာ.. ကားေတြကပိတ္ၿပီး ေက်ာ္တက္လို႔မရပဲ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕သြားေနရတဲ့ၾကားထဲ..ကားမီးၾကီးကို လံုး၀ခ်မေပးပဲ ႏွစ္မိနစ္ၿခားတခါေလာက္ဟြန္းတီးတဲ့ ဂ်စ္ကားတစ္စီးက ကၽြန္မတို႔ကားေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မခြာပါလာေလေတာ့ ....ကၽြန္မတို႔ သံုးေယာက္မွာတလမ္းလံုး ဟိုင္းလပ္စ္ေနာက္ခန္းကို မီးထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့ ဇာတ္ခံုလိုသေဘာထား ကားဟြန္းသံကို ဆိုင္းသံဗံုသံလို႕ေအာက္ေမ့ၿပီး... ညစ္ညဴးေနတဲ့ စိတ္ကို မနည္းေၿဖေဖ်ာက္ခဲ့ရတယ္......အဲဒီလို ၄၅မိနစ္ေလာက္သည္းညည္းခံၿပီးမွ.... မႏၱေလးၿမိဳ႕လယ္က ကၽြန္မတို႔တည္းမဲ့ဟိုတယ္ကို ေရာက္လာပါတယ္..... တၿခားလူေတြပစၥည္းေတြခ်ေနတုန္း ကၽြန္မကို အခန္းဘြတ္ကင္လုပ္ထားတာ... သြားေမးၿပီး ေသာ့သြားယူေခ်ေတာ့ဆိုလို.... ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာကို ထြက္လာေတာ့ ၾကံဳရတာက.... ဖုန္ေရာင္ထၿပီး ေလတိုက္ထားလို႔ဖြာလန္ၾကဲေနတဲ့ဆံပင္.... ဒါဘာအေရာင္လဲလို႔ေမးရေလာက္ေအာင္ ကာလာေအာက္သြားတဲ့ ရွည္ေၾကာၿပီး ၀တ္လာတဲ့ အနက္ေရာင္အက်ၤီ..... ဟန္းတန္း ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီတို....ဖုန္အလိမ္းလိမ္းကပ္ေနတဲ့ ေၿခေထာက္တစ္စံု... ၿပီးေတာ့ စကၤာပူစတိုင္လ္ (အေဖေၿပာတဲ့...ေရခ်ိဳးခန္းစီး) ရာဘာဖိနပ္.... အဲဒါေတြအားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့ ရလိုက္တာက မယံုသကၤာအၾကည့္ေတြပါပဲ...(အားၾကီး ရင္နာတယ္... အဟင့္...)... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘြတ္ကင္လုပ္ထားတဲ့ေဖေဖ့နာမည္ အတင္းေၿပာ.... ေဖေဖကလည္းေရာက္လာ.... အဲဒီေတာ့မွပဲ အဆင္ေၿပသြားၿပီး ကၽြန္မတို႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ေရခိ်ဳးအနားယူအိပ္စက္စရာ ေနရာေလးရသြားပါေတာ့တယ္.....
ဆက္ရန္
5 comments:
လူကိုလြမ္းေအာင္လုပ္တယ္ ... သြားခ်င္လိုက္တာ
"ကင္းေစာင့္တဲ"ရက္စက္လိုက္တာ သမီးတို႔ရယ္
ဟီး... အဲဒါကို ဘယ္လိုေခၚသလဲဟင္... တကယ္မသိလို႔ပါ... ေၿပာၿပေပးပါလား ... :D
နန္းၿမင္႔ေမ်ွာ္စင္ လို႔ပဲေခၚမယ္နဲ႔တူတယ္
ဟုတ္တယ္။ နန္းျမင္႔ေမွ်ာ္စင္လို႔ ေခၚမယ္ထင္တယ္။ မႏၱေလးနန္းတြင္းထဲကဟာလည္း အဲလိုပဲေခၚေတာ႔ေလ။
Post a Comment